In ruim veertig jaar heeft hij meer dan 10.000 sporters begeleid, maar stoppen? Daar denkt Eindhovenaar Appie El Hatri (62) niet aan. Naast sportschoolhouder en karatemeester is hij bruggenbouwer, mentor en inspirator. “Of je nu jong of oud bent, man of vrouw, iemand met een beperking of topsporter: op de mat is iedereen gelijk.”

Door Rob Weekers

“Voor mij is één ding leidend: respect hebben voor elkaar. Afkomst of kleur spelen geen rol. Of je nu directeur bent of vuilnisman: sport verbroedert, da’s het mooie ervan. Eigenlijk is het heel simpel. Met respect, gelijkwaardigheid en discipline bereik je veel, dat probeer ik iedereen mee te geven”, steekt Appie van wal.

Smeltkroes

De sportschool van Appie is uitgegroeid tot een kleine smeltkroes van de samenleving, waar verschillende culturen en generaties samenkomen, en waar sport de verbindende kracht vormt. “Is dat niet prachtig? Eigenlijk zou ik er subsidie voor moeten krijgen”, grapt hij. “Hier ontmoeten mensen elkaar die anders waarschijnlijk nooit in contact zouden komen. Dat zorgt vaak voor bijzondere momenten: samen sporten, elkaar inspireren en van elkaar leren.”

Bijzonder gevoel

De karatemeester is uitgegroeid tot een vertrouwd gezicht in Eindhoven. Wanneer hij door Woensel wandelt, klinkt er steevast een vriendelijk ‘dag meester!’ van (oud-)leerlingen, en soms zelfs een luchtig ‘hoi Appie’. “Het mooie is dat mensen die hier vroeger trainden nu terugkomen met hun kinderen. Dat geeft toch wel een bijzonder gevoel.”

Incasseren

De wieg van Appie stond in Marokko. In 1972 streek hij met zijn familie neer in Eindhoven, en is de stad altijd trouw gebleven. “Hier heb ik mijn familie, mijn vrienden, en ben ik helemaal thuis. Ik heb mijn weg moeten zoeken, heb net als veel anderen te maken gehad met discriminatie. Als je jong bent, dan raakt je dat”, zegt Appie. “Ik voel dat nog een klein beetje, bijvoorbeeld als Marokkanen als groep negatief in het nieuws komen. Dan denk ik: hebben ze het ook over mij? Ik doe het toch hartstikke goed? Nu ik wat ouder ben, kan ik daar beter mee omgaan. Dankzij mijn sport heb ik leren incasseren en relativeren. Ach, er zijn mensen die het goed doen, en er zijn er die het minder goed doen, dat houd je toch.”

Uitlaatklep

“Ik was een nogal introvert manneke”, blikt Appie terug op zijn jeugd. “Ik was gefascineerd door vechtsporten. Films met Bruce Lee in de hoofdrol en kungfu wakkerde die interesse verder aan. Vechtsporten bleken voor mij een prima uitlaatklep, ik kon mijn energie kwijt en kreeg er meer zelfvertrouwen door.”

Zijn liefde voor de sport bleef groeien en al snel kreeg Appie de mogelijkheid om deel te nemen aan wedstrijden, zowel nationaal als internationaal. Terwijl Appie steeds vaker vrienden trainde in kleine zaaltjes, rijpte bij hem het plan om een eigen sportschool te beginnen.

Grootmeester

In ruim veertig jaar tijd heeft Appie El Hatri zich ontwikkeld tot een vaste waarde in de Nederlandse karatewereld. Met trots kijkt hij terug op de vele leerlingen die hij naar de top heeft gebracht: inmiddels telt zijn lijst meer dan honderd zwartebanders.

Zijn inzet ging verder dan alleen de dojo. Zo organiseerde hij ruim 35 jaar lang toernooien, trad hij op als scheidsrechter en droeg hij bij in diverse adviescommissies. Voor zijn toewijding en passie werd hij beloond met de 7de dan en de eretitel shihan (grootmeester). Daarnaast zet hij zich via stichting Topsport Elhatri in voor jonge talenten die het in zich hebben om topsporter te worden, en die dankzij extra trainingen en begeleiding kunnen schitteren op kickboks-, judo- en karatetoernooien in binnen- en buitenland. Zijn missie vat hij kernachtig samen: “Ik wil helpen om dromen waar te maken.”

Persoonlijke groei

Succes komt niet zomaar uit de lucht vallen. ‘Mentaliteit wint van talent, als talent geen mentaliteit heeft.’ Het is de lijfspreuk van Appie. “Met alleen talent red je het niet. Hard werken is beter. Het gaat om meer dan een plankje doorslaan, of een tegenstander onderuit vegen”, zegt hij met een glimlach. “Persoonlijke groei, als sporter én als mens, daar gaat het om. Ook in het dagelijks leven heb je daar veel aan.”

Samenwerken

Voor Appie is (top)sport veel meer dan fysieke training. ”Het vormt je karakter. Je leert jezelf beter kennen, maar ook waardevolle lessen door anderen te helpen”, legt hij uit. “Wanneer iemand een fout maakt op de mat, vraag ik altijd: waarom gebeurt dat? Het draait om samenwerken en elkaar ondersteunen, winnen is slechts een onderdeel.” Volgens hem is ook verliezen leerzaam. “Maar je moet bereid zijn om daarvan te leren”, benadrukt hij. “Als mensen uiteindelijk meer zelfvertrouwen krijgen, ben ik trots. Dat betekent dat ze zichzelf hebben ontwikkeld.”

Gewoon doen

Het geheim van zijn succes? Appie hoeft er niet lang over na te denken. “Gewoon doen”, heet het resoluut. “Vallen, opstaan, en doorgaan.” Dat klinkt makkelijk, maar dat is het in het geval van Appie beslist niet. “Ik heb er keihard voor moeten werken, maak werkdagen van 12 uur. Met plezier, hoor. Dit is mijn passie, ik heb mijn droom waar kunnen maken”, om er bij aan te tekenen dat het voornemen er is om het iets rustiger aan te gaan doen, en meer balans te zoeken. “Die lange dagen begin ik onderhand wel te voelen. Acht uur per dag werken is ook prima, dat voelt voor mij, na al die tijd, als halve dagen”, lacht hij. Stoppen? Appie moet er niet aan denken. “Welnee, ik vind het nog veel te leuk!”