Vlokhoven, een kleine wijk in het stadsdeel Woensel. 3.595 inwoners, 1.696 woningen, 36 straten, Winkelcentrum Woensel en het Catharinaziekenhuis om de hoek. Twintig ‘gewone’ bewoners uit deze wijk zijn geportretteerd in de verhalenkrant ‘Vlokhoven, vroeger en nu’. Zaterdag 26 oktober wordt de krant gepresenteerd in Wooncentrum Jurriaan Pels door wethouder Mieke Verhees.

Door Rob Weekers

“Het was een flinke klus”, vertellen de schrijfsters Ada van Hoof (72) en Marjo van Heijnsbergen (74). Ze spraken met bewoners van het wooncentrum en trokken de wijk in om verhalen op te tekenen. Dat leverde bijzondere ontmoetingen op. De verhalenkrant, opgebouwd uit korte interviews met oudere wijkbewoners, is een tijdsdocument geworden.

Waar Vlokhoven een eeuw geleden nog bestond uit akkers en heide, is daar nu niets meer van terug te zien. De overgang naar stad, huizen en flats heeft niet alleen de omgeving veranderd, maar ook de mensen. “Daarom hebben we juist de oudere generatie aan het woord gelaten”, aldus Ada en Marjo.

Dierbaar voorwerp

Het idee voor de krant ontstond tijdens een activiteitendag in Wooncentrum Jurriaan Pels. Bewoners werden gefotografeerd met een voor hen dierbaar voorwerp. Ada en Marjo, beiden woonachtig in het centrum, schreven er korte, pakkende teksten bij. “Heel wat mensen kwamen met bijzondere verhalen”, vertelt Ada. “Over hun jeugd, werk, en hoe de wijk is veranderd. Als je goed luistert, heeft iedereen iets te vertellen. Al die verhalen smaakten naar meer. Ons project is daar ook een beetje uit de hand gelopen”, lacht ze.

Spontane ontmoetingen

“Het was best spannend om bij mensen op bezoek te gaan”, vult Marjo aan. “We hebben ons laten verrassen en het zijn spontane ontmoetingen geworden. Elk verhaal vertelt ook een stukje geschiedenis.” Marjo maakte daarnaast foto’s van plekken die de wijk typeren. De krant bevat naast een schets van vroeger en nu ook interessante weetjes over Vlokhoven.

Wat maakt Vlokhoven bijzonder? Ada denkt even na: “Het is eigenlijk een doodgewone wijk, maar wel fijn om te wonen. Er zijn veel zorgvoorzieningen en het is een diverse buurt,” zegt ze. “Toch zou ik graag zien dat er meer samenhang is en dat mensen elkaar vaker ontmoeten.”

Proefkonijn

René van Zitteren (73) was de eerste deelnemer. “Hij was ons proefkonijn”, grapt Marjo. René werkte twaalf jaar als cv-monteur en stond daarna 31 jaar als kaasboer op de weekmarkt. Hij was getrouwd, heeft drie kinderen en is trotse opa van vier kleinkinderen. In de krant poseert hij met een shiplog. een snelheidsmeter voor schepen, die hij als hobbyduiker opviste uit een scheepswrak in Frankrijk.

René woont al 38 jaar aan de Jeruzalemlaan en zag de wijk veranderen. “Niet altijd ten goede”, zegt hij. “In sommige delen is er overlast en criminaliteit. Ook zijn veel herkenbare plekken verdwenen.” Zoals café De Ster aan de Oude Woenselsestraat, dat plaats moest maken voor het Jurriaan Pels-complex. “Dat was mijn stamkroeg. Als ze me zochten, konden ze me daar vinden!” René krijgt pretoogjes als hij eraan terugdenkt. “Ciska stond achter de tap, en buurtgenoten kwamen er samen. Tegenwoordig zijn er nauwelijks nog bruine kroegen.” Hoewel hij weinig contact heeft met buren, woont René er graag. “De wijk mag wel wat levendiger worden.”

Einde van de wereld

Dat vindt ook Piet Meijerink (85), die al 51 jaar in Vlokhoven woont, nu aan de Veelakker. “Vlokhoven was ooit het einde van de wereld”, lacht hij. “Daar hield Eindhoven zo’n beetje op.” Piet groeide op in Stratum, maar zijn wortels liggen in Dedemsvaart. Zijn vader begon in 1952 een melk- en zuivelhandel in Eindhoven. “Met paard en wagen ging hij langs de deuren. Dat kun je je nu niet meer voorstellen”, vertelt Piet. Na het overlijden van zijn vader zetten hij en zijn broer Joop de zaak voort tot midden jaren zestig. “Toen verkochten we het vanwege de opkomst van supermarkten.” Piet werkte daarna 35 jaar bij Brabantia en poseert in de krant met een jubileumblik van het bedrijf. Inmiddels is hij al 25 jaar met pensioen, maar hield nog lang een krantenwijk om in beweging te blijven. Ook Piet peinst er niet over om de wijk te verlaten. “Ik heb het hier prima naar mijn zin.”

Stokje doorgeven

Ada en Marjo zijn zo enthousiast over het project dat ze al plannen hebben voor een vervolg volgend jaar. “Een verhalenkrant kun je overal maken”, zegt Ada. “Als we het stokje kunnen doorgeven aan anderen, dan graag! Ik heb zelfs al een soort handleiding geschreven. Hoe mooi zo het zijn al in ieder stadsdeel en in iedere wijk een verhalenkrant het licht ziet?”

De presentatie van de krant vindt plaats op zaterdag 26 oktober, speciaal voor iedereen die heeft meegewerkt. Om 14.00 uur is iedereen welkom in Wooncentrum Jurriaan Pels aan de Geestakker 2. Daar is ook een exemplaar van de verhalenkrant te koop voor € 1,50.