Bij regen en zonneschijn kom ik haar tegen. Haar gezicht vertoont soms wat zwarte vegen. De capuchon van haar trui is strak over haar hoofd getrokken terwijl ze met trage passen haar fiets voortduwt. Aan het stuur bungelen enkele halfvol gevulde tassen en ook op de pakkendrager zijn enkele tassen, weliswaar nog leeg, onder een snelbinder gebonden.
Met haar spiedende ogen verkent ze minutieus de omgeving. Vooral afvalbakken en donkere hoekjes zijn haar favorieten. Het is duidelijk: deze vrouw is op zoek naar flesjes en lege blikjes oftewel gratis (statie)geld dat op straat voor het oprapen ligt.
Laatst stond ze voor me bij de kassa van AH. Niet om brood, broodbeleg, yoghurt of een kant-en-klaar maaltijd af te rekenen. Nee, slechts één banaan hoefde de kassière te scannen. Ze betaalde met een statiegeldbonnetje, wat haar nog enkele euro’s cash opleverde. Ik heb haar niet gesproken, maar ik vermoed dat ze een van de thuis- of dakloze inwoners van onze stad is.
Ik vind dit zo triest, maar helaas is het een bekend beeld geworden dat mannen en vrouwen met tassen met persoonlijke bezittingen en zakken met statiegeldattributen aan hun fiets rondzwerven in de stad. Het aantal dak- en thuislozen blijft maar stijgen. Zelfs kinderen schijnen te maken te hebben met dakloosheid, weliswaar zitten ze niet zelf zonder dak maar een van hun ouders wel.
Na de prachtige zomer die we gehad hebben, is nu de herfst actief. Regen en wind krijgen vrij spel en dan gun je toch iedereen een dak boven het hoofd, een warme douche en een opgemaakt bed. Kwaliteit van leven is een groot goed. Alhoewel we in een ‘rijk’ land wonen, waarin mensen kunnen profiteren van uitkeringen en toeslagen, heeft niet iedereen een ‘rijk’ bestaan. Verkeerde beslissingen, verslavingen, gezondheidsproblemen, kortom heftige tegenslagen kunnen je leven zomaar omgooien. Laten we daar met z’n allen ook oog voor hebben. Want eerlijk gezegd voel ik me een ‘rijk’ mens omdat ik in staat ben een vrijwillige bijdrage te leveren aan de voedselbank die in de supermarkt een speciaal plekje heeft. Afgelopen week heb ik twee warme winterjassen kunnen doneren voor een goed doel en wanneer ik af en toe word aangesproken of ik een paar euro kan missen, pak ik mijn portemonnee.
Zondag lopen weer tienduizenden mensen de marathon. Langs de kant worden ze massaal toegejuicht door vrienden en belangstellenden. De meesten hebben gezorgd dat ze zelf een ‘natje en droogje’ bij de hand hebben. Na afloop zullen afvalbakken en donkere hoekjes uitpuilen. Een walhalla voor iedereen die op zoek is naar statiegeld. Ik hoop dat ze een ‘rijke’ slag kunnen slaan.
Dorothée Foole