Het vreemd uitziende gebouw op de foto is een zogenaamd luihuis, een klokkenstoel voorzien van een ommuring en een met leien gedekt dak met galmgaten.
Klokkenstoelen kwamen in het hele land voor, vooral in Friesland. Het waren eiken gebinten waar de zware, meer dan 500 kilo wegende klok of klokken in de open lucht werden opgehangen. De klokken konden niet aan de muren bevestigd worden, want die zouden onherroepelijk scheuren door de trillingen die ze voortbrachten.
Zo’n constructie is ook aangebracht in kerktorens. Dit luihuis werd in de middeleeuwen gebouwd bij de torenloze St. Trudokerk. Waarschijnlijk was er onvoldoende geld om bij de in 1886 afgebroken middeleeuwse kerk een klokkentoren te bouwen. Bij de bouw van de neogotische St. Trudokerk was ook geen toren voorzien, dus bleef het luihuis bestaan om de gelovigen naar de kerk te roepen.
De pastoor van de St. Trudokerk vond het luihuis maar niks, een vlag op een modderschuit, en nadat de drie klokken waren verwijderd, werd het in 1928 afgebroken. Maar in 1936 brandde de St. Trudokerk af en met het verzekeringsgeld werd de kerk herbouwd met toren. De klokken uit het luihuis werden -helaas- omgegoten.