Een duizendpoot, verbinder, groot liefhebber van kunst en cultuur en een echte dierenvriend. Marianne Brugmans is het allemaal. Ze was betrokken bij tal van Eindhovense evenementen en initiatieven en nog altijd weet deze dame niet van ophouden. “Ooit met pensioen, ik? Nee, echt niet! Dat gaan we niet doen.”

Door Marjolein van Hoof

In haar gezellige woning in het bosrijke Schuttersbosch word je warm ontvangen door kat Micky en de enthousiast kwispelende labrador Moos. “Ik heb hem geadopteerd toen ie 57 kilo woog, hij kon nog amper lopen. Nu weegt Moos 37 kilo en is heel gelukkig”, glundert Marianne en dan serieus: “Ik kan er niet tegen als dieren onrecht wordt aangedaan. Ze zijn zo kwetsbaar.”

Dat had ze op de kleuterschool al. “Toen nam ik al eens een hond mee naar huis omdat ie buiten was vastgebonden. Ik had alleen niet in de gaten dat het voor een supermarkt was en de hond even moest wachten omdat het bazinnetje boodschappen deed”, lacht ze.

Actief leven

Marianne is een vrouw met een rijk actief leven. “Ik heb vooral heel veel dingen in de praktijk onderzocht. Je moet mij niet op de universiteit zetten, laat het me maar zelf ontdekken.”

En dat heeft ze volop gedaan. Zo werkte ze in Eindhoven voor de VVV, het Muziekcentrum (nu Muziekgebouw), PSV en Dynamo. Ze zette ze zich in voor Eindhoven Cultuur (ECU), Eindhoven Culinair, het GLOW Korenfestival, Concert Carnavalesk, de Lampegatse Kinderoptocht, Doe de Dommel en de Sinterklaasintocht. Lange tijd stond ze op het podium bij het Lichtstad Revuetheater en het Philips Koor. En na 33 jaar is ze nog altijd nauw betrokken bij Concours Hippique, tegenwoordig CSI Eindhoven, waar ze onder meer de Ladies Day organiseert. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. “Ja, als je het zo zegt, heb ik best veel gedaan”, grinnikt ze en dan: “Het is ook allemaal zo leuk om te doen!”

Haar enthousiasme en inzet werd in 2019 bekroond met een Koninklijke Onderscheiding: “Een complete verrassing! Ik heb toen wel een traantje gelaten”.

Stempel

Marianne is een telg van de bekende Eindhovense familie Lebesque, die vroeger onder meer een gerenommeerd interieurbedrijf had aan het Stationsplein. “Op mijn 6e ging ik naar het internaat in Aarle-Rixtel. Dat was gebruikelijk bij families die een bedrijf hadden.”

Een gelukkige tijd op het internaat had Marianne allerminst. “Ik heb daar niet de leukste dingen meegemaakt. Dat is voor mij een moeilijk verhaal en dat ga ik ook niet vertellen, maar het heeft wel degelijk een stempel gedrukt op mijn leven.”

Paarden

Na Aarle-Rixtel werd Marianne naar Internaat Koningshof gestuurd. “Daar liep ik vast door alles wat ik had meegemaakt.” En dus gooide ze het leven over een andere boeg. “Ik was een jaar of 16 toen ik op Manege Molenberg in Leende ging werken. Ik verloor mijn hart aan de paarden. Ik ging in de springsport en ik kwam zelfs zo ver dat ik jonge paarden mocht inrijden. Ik ging weer in mijn kracht staan.”

Een paar jaar later hield ze Eindhoven voor gezien. Marianne ging twee keer een avontuur aan in het buitenland: op haar 18e verbleef ze een jaar lang in Engeland en als twintiger vertrok ze naar Zweden. “Op de ferry naar Zweden ontmoette ik een man en daar bleef ik bij hangen. Ik liet alles achter me en ging in Göteborg wonen.”

Avontuur

In die tijd beleefde ze een van haar mooiste avonturen. Samen met haar geliefde trok ze twee maanden door Lapland, compleet back to basic. “Dagenlang kwam je daar niemand tegen, dus je moest echt voor jezelf zorgen. We dronken uit meren en aten astronautenvoedsel. Ik heb de meest bijzondere dieren gezien, bruine beren, rendieren, noem maar op. Als echte natuurliefhebber een onvergetelijke ervaring.”

De relatie hield geen stand en Marianne keerde terug naar Eindhoven waar ze aan de slag ging bij de VVV. De start van een mooie carrière, want door haar inzet en de vele contacten die ze opdeed, werd ze al snel gevraagd voor meer opdrachten. Zo was ze een tijd gastvrouw bij PSV en deed ze evenementen en relatiebeheer bij Muziekcentrum Eindhoven.

Wisse Dekker

Haar talent bleef niet onopgemerkt. “Bart de Boer, destijds directeur van Eindhoven Airport, vroeg of ik wilde werken voor Eindhoven Cultuur. Dat was een bedrijvenclub die concerten en voorstellingen organiseerde. Ik moest per jaar een buitenlandse reis verzorgen en twee gala’s in het Parktheater. Ik mocht het afscheid van Wisse Dekker, president-directeur van Philips, organiseren in Parijs; heel spannend. De vluchten boeken voor al die bedrijven, de bus, het hotel, de excursies: een hele klus!”

Marianne bleek er talent voor te hebben en organiseerde later nog verschillende mooie reizen naar onder meer Berlijn, Venetië en Sint Petersburg. “Voor die tijd was ik altijd een soort van onzeker. Dat ik dit mocht doen, gaf me echt een boost.”

Ontmoetingen

Haar naam als evenementorganisator was gevestigd en na die tijd werd ze dan ook voor talloze mooie initiatieven gevraagd waarbij ze veel bijzondere mensen ontmoette. Zo zat ze aan tafel met de Britse Prins Philip tijdens een internationaal congres voor scheepvaart en maritieme zaken in Koningshof. Ook stond ze oog in oog met Koningin Beatrix die een bezoek bracht aan Concours Hippique.

“Voor de duidelijkheid: ik vind alle mensen bijzonder. Of je nu schoonmaker bent of directeur: het boeit me niet. Het is juist leuk om zoveel mogelijk verschillende personen te ontmoeten met eigen gedachtes en belevenissen.”

Muziek

Ook buiten haar professie liet Marianne van zich horen in het Eindhovense. Zo was ze jarenlang lid van het Philips Koor en Lichtstad Revuetheater. “Cultuur heb ik van huis uit meegekregen: mijn moeder was heel muzikaal en had piano gestudeerd aan het conservatorium. Zelf ben ik pas veel later gaan zingen en piano spelen. Pas toen ik bij Lichtstad Revuetheater kwam, maakte ik er echt werk van. Ik heb daar een ontzettende leuke tijd gehad. Het was een hechte vriendenclub en we hebben zoveel mooie producties gemaakt.”

Op het podium staat ze inmiddels niet meer, maar als liefhebber van klassieke muziek vind je haar wel geregeld tussen het publiek. Voornamelijk tijdens concerten van Philzuid. “Aan dit orkest heb ik mijn hart verloren. Ik hoef maar één vioolstrijk te horen en ik weet van welke componist het muziekstuk is. Philzuid heeft zo’n mooi programma! Wie ik ook spreek, ik probeer altijd iedereen te overtuigen om er eens een kijkje te nemen.”

Dat past wel bij Mariannes karakter als netwerker. “Ik probeer altijd mensen, bedrijven en instellingen met elkaar te verbinden”, knikt ze. “Ik verdiep me ook graag in anderen. Niet alleen kijken, maar de ander ook zien. En niet alleen horen, maar echt luisteren: dat vind ik heel belangrijk in het leven.”