Als jochie kon ie niet genoeg krijgen van de lp ‘Once Upon a Time in the West’. Grijs heeft hij deze plaat gedraaid, terwijl hij intussen starend naar de hoes wilde verhalen verzon. Dat ook zijn eigen leven later doordrenkt zou zijn van muziek en de nodige avonturen, had Quintijn Lohman (54) toen vast niet kunnen vermoeden. Deze frontman van de band Tigre Blanco is klaar voor een volgend hoofdstuk. Na een periode van muzikale stilte, werkt hij aan een nieuw album. De eerste single komt begin juni uit, getiteld ‘De rekening van het leven’: de allereerste Tigre Blanco single in het Nederlands.
Door Marjolein van Hoof
Zeg je Eindhoven Rockcity, dan zeg je ook Quintijn Lohman. Lokaal drukte hij zijn creatieve stempel, én zijn muzikale talent bracht hem ver buiten de stadgrenzen.
Zijn verhaal leest als een spannend jongensavontuur, dat begint op zijn 17e wanneer hij als Bergeijkse jongen naar de stad Eindhoven trekt. “Hier ontdekte ik de subcultuur psychobilly en het sprak me direct aan. Die muziek wilde ik ook maken!” En terwijl zijn muzikale opvoeding bestond uit lessen klassieke gitaar, lukte hem dat. Acht jaar lang speelde Quintijn bij de band Dr. Jopo, waarmee hij door heel Europa toerde. “Een waanzinnige tijd! We speelden elk weekend op van die underground feestjes. We kochten zo’n lange tapijtenbus, trapten onze installatie erin en trokken rond.”
Rock-‘n-roll leven
Het ruige rock-‘n-roll leven was begonnen, met mooie én minder mooie herinneringen. Zoals die keer in Parijs. “We liepen met onze instrumenten door een park toen ineens een man met wapen uit de bosjes kwam en mijn gitaren opeisten. Die krijg je niet, dan moet je me afschieten. Hij schoot, gelukkig bleek het een gasdrukpistool te zijn. De impact was heftig, ook omdat ik zag hoe de andere bandleden, mijn vaste makkers, uit angst vluchtten en me in de steek lieten. Ik was zo boos. Er kwam wat frictie in de band.”
Dat wilde leven kwam on hold te staan toen Quintijn na een feestje met zijn dronken hoofd een lelijke smak maakte. “Mijn linkerbeen was verbrijzeld, dat heeft me 9 maanden gekost. Ik was een jaar of 25, je denkt dat je een hele bram bent, maar je weet eigenlijk niets.”
Daarmee kwam definitief een einde aan Dr. Jopo. “Met de drummer begonnen we daarna de rockband Yobbo. Elke woensdagavond repeteerden we bij PopEi, toen nog in de Zoutstraat. We kregen een soort cultstatus: muzikanten van andere bands – zoals Peter Pan Speedrock en Beef – kwamen naar de repetitie en speelden mee. Het werd vaste prik in Eindhoven Rockcity: woensdagavond is repetitie Yobbo!”
Beest
Na psychobilly en rock zocht Quintijn zijn heil in totaal iets anders: “Ik switchte van muziekstijl en kwam in een soort salsa-dance-achtige hoek terecht. Ik kocht een muziekcomputer en ging, samen met een vriend, produceren. Vanuit daar ontstond de band Viva la Bestia, oftewel: Leve het Beest. Mijn bijnaam was ‘Beest’, omdat ik nogal aanwezig was in het uitgaansleven, geloof ik. Inmiddels is dat beest getemd”, lacht hij.
“Viva la Bestia kun je zien als de voorbode van de huidige Tigre Blanco. Het was een mix van mijn rock-‘n-roll verleden, mijn voorliefde voor zigeunermuziek en elektronische muziek. We speelden op computertracks, maar in plaats van dancebeats gebruikten we sfeergeluiden, galopperende paarden bijvoorbeeld, en omgevingsgeluiden. Het was een hele sferische act, vernieuwend, en in een jaar tijd werd het heel groot in Eindhoven. Totdat mijn partner in crime besloot: muziek is leuk, maar ik ga liever in de Here. Ik was ‘m kwijt.”
Hans Teeuwen
Quintijn ging aan de slag voor Total Stage Technics ( “Een legendarisch geluidsverhuurbedrijf in Eindhoven”) en via deze weg werd hij gevraagd om te werken voor cabaretier Hans Teeuwen. “Twee tournees van twee jaar lang was ik zijn geluidstechnicus. Geweldige tijd, vooral de tweede tournee. Daar ging het er ook wel eens wild aan toe”, grinnikt hij.
Toen Hans Teeuwen besloot om zich te richten op zijn muziekcarrière ( “Helaas is dat nooit van de grond gekomen”) had Quintijn meer tijd voor zijn eigen muzikale ambities. “Ik had al een solo-act verzonnen: het begin van Tigre Blanco. Dat is nu 15 jaar geleden. De band werd groter, we kregen meer succes en gingen vaker spelen. Ik had geen zin en tijd meer om te werken voor Hans Teeuwen.”
Theatershows
In plaats daarvan ging hij met Tigre Blanco zelf de theaters in. “Onze eerste grote theatershow was Tijgernest, hier in een nagenoeg uitverkocht Parktheater. Legendarisch. Je moet het zien als Quentin Tarantino die een theatershow maakt in plaats van een film. We brachten een complete bar op het podium, we kwamen op in hotrods die echt reden, we hadden striptease danseressen en 3D decors.”
Met deze show stond Tigre Blanco in flink wat Nederlandse theaters. Toen ze goed en wel op tournee waren met de tweede productie, Radio Blanco, legde covid de wereld stil. En hoewel Quintijn op cultureel vlak in die tijd verschillende dingen ondernam, “lag mijn muzikale bestaan op z’n gat”.
Levensbedreigend
Lichamelijke problemen gooiden extra roet in het eten. “Deels erfelijk, deels door mijn rock-‘n-roll verleden, maar ik kon door versleten knieën niet meer lopen.” Quintijn kreeg twee nieuwe knieprotheses. “Twee weken na de operatie raakte ik bewusteloos door, wat bleek, een levensbedreigende bacteriële infectie. Acht dagen lag ik op de acute zorg.” De bacterie is bestreden, maar het herstel heeft daardoor lang geduurd.
“Nu is het tijd om de vruchten van het leven te plukken”, zegt Quintijn monter. “We focussen ons met Tigre Blanco op het nieuwe album dat we, als alles volgens plan loopt, in december presenteren. Mijn belangrijkste les is: ga leven, want daardoor krijg je bagage om shit te schrijven die er echt toe doet. Ik vind dat ik nou pas muziek schrijf die mij echt raakt. De inhoud is veranderd.”
Nederlandstalig
Tot de albumrelease lanceert Tigre Blanco elke maand een single op Spotify. Te beginnen in juni met ‘De rekening van het leven’, een bewerking van hun oude nummer ‘La Quenta de la Vida’. “Voor het eerst in het Nederlands en daar ben ik trots op. Waarom hebben we dat niet eerder gedaan?”
Verder wordt het album net zo veelzijdig als Quintijn zelf. “Van rock tot shoegaze, dansvloernummers en dus een Nederlandstalige crooner”, vat hij samen. Met de nieuwe muziek richt Tigre Blanco zich niet meer op theatershows, maar op clubs en festivals. “We hoeven niet meer elk weekend op te treden, we zijn tenslotte bijna allemaal vijftigers. We kiezen alleen nog evenementen die voor ons tellen.”
Ankerfest
Dat geldt zeker voor het Ankerfest op 23 augustus. “Dat begint een legendarisch festival te worden op een van de laatste alternatieve plekken in Eindhoven: Sectie-C. Daar spelen eigenlijk alle grote bands van toen en nu en wij gaan het openen. Als oud-veteranen, zeg maar. Voor ons is het een nieuwe start.”
Wil je op de hoogte blijven van Tigre Blanco? Volg ze op Spotify en check: