Speelpark De Splinter maakt zich op voor een nieuw seizoen. Medewerkers en vrijwilligers van het park draaien met het mooie weer alvast warm om de topdrukte in de zomervakantie het hoofd te bieden. Voor De splinter is het sowieso een bijzonder jaar. Het park bestaat op de kop af 50 jaar.
Door Rob Weekers
In een halve eeuw is het speelpark aan de Rode Kruislaan in Woensel-Noord verworden tot een begrip in Eindhoven. Met speeltoestellen, een bouwhoek, een heus fort, een pirateneiland, een zwembad en een kinderboerderij, is De Splinter sinds de start in de jaren zeventig van de vorige eeuw uitgegroeid tot een zeven voetbalvelden groot en groen speelparadijs met een trouwe schare bezoekers. “Ouders die met hun kinderen kwamen, zien we nu terug met hun kleinkinderen”, zegt Richard Raijmakers (32), als facilitair parkbeheerder verbonden aan De Splinter.
Trouwe bezoekers
Richard staat zo’n beetje model voor het familiegevoel dat het speelpark kenmerkt. Als menneke van een jaar of 8 kwam hij er al over de vloer, en dat is in de loop van de jaren zo gebleven. Na verloop van tijd werd Richard jeugdvrijwilliger, liep er op zijn achttiende stage, én wist uiteindelijk er een betaalde betrekking te vinden. Voor Richard een droom die werkelijkheid werd. “Het was mijn stip op de horizon, hier hoop ik mijn pensioen te halen. Heus, een dag op De Splinter verveelt nooit.”
Kleine beurs
Het succes van het speelpark is mede te verklaren door het laagdrempelig karakter ervan. Bezoekers mogen bijvoorbeeld zelf eten en drinken meenemen; verspreid over het park zijn picknicktafels te vinden. “We willen ook mensen met een kleine beurs een leuk dagje uit kunnen bieden”, geeft Richard aan. De Splinter, dat deel uitmaakt van het Henri Dunantpark, is op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag gratis te bezoeken. Op woensdag, zaterdag en zondag is de entree € 1,50, zo ook tijdens de schoolvakanties.
Sloophout
Sjaak van den Kieboom (68) neemt deze dag de honneurs waar op de plek waar het voor De Splinter allemaal begon in 1975: de bouwplaats. Een aantal kinderen is driftig in de weer om spijkers in stukken sloophout te slaan om zo een loopplank te maken tussen een tweetal door eerdere bezoekertjes gefabriceerde hutten. Sjaak, van huis uit ingenieur, adviseerde tot voor kort technici bij ASML, maar vindt het óók leuk om kinderen wat bij te brengen. Een dikke dertig jaar is hij actief als vrijwilliger. De laatste tijd is Sjaak meestal op woensdagen te vinden in De Splinter.
Blauwe vinger
Grote ongelukken met spijkers en hout heeft Sjaak nooit gezien in het park, maar zo nu en dan slaat er een kindje letterlijk de plank mis, met een blauwe vinger als gevolg. “Dat doen ze niet nóg een keer”, weet Sjaak uit ervaring. “Ik vind het leuk om kinderen wat te leren. Op welke manier kun je het beste een spijker uit een stuk hout verwijderen, bijvoorbeeld.” Sjaak geeft een kleine demonstratie van het hefboomprincipe als hij op een plank met een half ingeslagen spijker een blokje hout legt. “Zo gaat het een stuk makkelijker”, zegt hij als hij met een klauwhamer het stuk ijzer eruit heeft gewipt. Hoeveel spijkers Sjaak in de loop van de tijd heeft verwijderd, is volgens hem nauwelijks te tellen. “Niet de leukste bezigheid, maar het hoort erbij.”
Richard komt ondertussen aangesneld met een broodje kroket. “We moeten onze vrijwilligers goed in de watten leggen”, lacht hij als hij de lekkernij aan Sjaak overhandigt. “Geen klachten daarover”, zegt Sjaak. “Ik vind het sowieso leuk om hier bezig te zijn. Lekker in de buitenlucht, spelende kinderen om je heen, wat wil je nog meer?”
Splinterianen
Vlak bij de entree van het park is vrijwilliger Jeroen van Eijk (64) een vertrouwde verschijning. Jeroen is al een kwart eeuw actief bij De Splinter, en heeft zich toegelegd op het grote schaakbord waar door jong en oud op wordt gespeeld. Ook neemt hij het dammen en het spel vier-op-een-rij voor zijn rekening. “Soms speel ik een partijtje mee, of ik leg de spelregels uit, hartstikke leuk natuurlijk!”
Er komen bij De Splinter mensen uit alle lagen van de bevolking over de vloer, dat geeft een keur aan culturen, zo heeft ook Jeroen ervaren. “Ik heb hier bijvoorbeeld Turks dammen geleerd, een variant op het damspel zoals wij dat kennen”, zegt hij. “Er zijn veel damvarianten, dat heb je bij schaken niet zo.” De laatste jaren wordt er weer volop schaak gespeeld in De Splinter, voor een belangrijk deel is dat te danken aan de komst van veel expats naar Eindhoven. “Schaken is een internationale sport, dat zie je ook hier terug”, verduidelijkt Jeroen.
“We mogen blij zijn met een vrijwilliger als Jeroen”, zegt Richard, om er direct aan toe te voegen. “Dat geldt voor een hele hoop mensen, hoor!” Wat heet, want De Splinter kan bogen op de inzet van rond de zeventig vrijwilligers, ook wel bekend als ‘Splinterianen’. Tijdens grote evenementen, zoals het Splinterspektakel, kunnen dat er zomaar flink meer zijn.
Friet en ijsjes
Iets verderop in het park is Ad Doomernik (80) lekker in de weer in de winkel van De Splinter. Hier kunnen ouders iets lekkers voor hun kroost kopen, een zakje chips, wat te drinken, een ijsje of een frietje, bijvoorbeeld. “Het valt reuze mee met de drukte vandaag”, zegt Ad als hij een verse lading friet in het vet gooit. De woensdagen heeft Ad gereserveerd voor De Splinter, maar als de nood aan de man is, wil hij best wel eens wat meer uren voor zijn rekening nemen. “Waarom ik dit werk doe? Ik mag friet en ijsjes aan kinderen verkopen, dat is toch geweldig! Van thuiszitten word je niet beter”, klinkt het stellig. “Bovendien vind ik het fijn om hier met collega’s te werken.”
Stappenteller
Dat beaamt ook Richard. “De plek, de mensen, De Splinter voelt voor mij als een tweede familie.” Richard kan genieten van de dagen waarop hij het gaspedaal maximaal moet indrukken. Met ruim 2.000 bezoekers op een drukke zomerse dag is het voor iedereen flink aanpoten om alle ballen in de lucht te houden. Tijdens die topdagen loopt Richard, gewapend met een portofoon als een waar veldheer zijn troepen aan te sturen, het vuur uit zijn sloffen. “Tussen de 20 en 25 kilometer per dag”, zegt Richard, die dat ooit eens met behulp van een stappenteller heeft gemeten. “Hoort er allemaal bij, en het houdt me fit! Goed, als ik thuiskom ben ik bekaf, maar de volgende ochtend ga ik weer fluitend naar het speelpark. Hoe mooi wil je het hebben?”