Je eigen uitvaart of die van je geliefde regelen? Het klinkt luguber, maar vroeg of laat ontkomen we er geen van allen aan. Ondanks je verdriet wil je het dan wel helemaal volgens haar of zijn wens doen. Moet het afscheid sober of juist uitbundig zijn? Tegenwoordig is alles mogelijk. Begraven, cremeren, wel of niet balsemen? Kleurige bloemen of enkel een rode roos?

|Ik weet, het is niet direct een onderwerp om op zondagmorgen bij de koffie te bespreken. Toch moest ik er weer aan denken, toen ik las dat er momenteel op twee plekken in onze stad een zogenaamde natuurbegraafplaats is. In plaats van helemaal naar een buitengebied uit te wijken, kan er nu ook gekozen worden voor een ‘eeuwig’ plekje in Strijp of in Gestel.

Het bijzondere van een natuurbegraafplaats is dat niet alleen het stoffelijk overschot of de overgebleven as geheel door de natuur wordt opgenomen, ook de ’verpakking’ er omheen moet natuurlijk afbreekbaar zijn. IJzeren spijkers, plastic handgrepen en zelfs metalen sieraden mogen niet aan de aarde worden toevertrouwd.

Wanneer een geliefd persoon overlijdt, is dat een verdrietige zaak, zeker wanneer je geen afscheid hebt kunnen nemen. Mijn vader overleed plotseling toen ik met mijn nieuwe liefde op vakantie was in Zuid-Frankrijk. Mobiele telefoons waren toen nog niet uitgevonden en het was dan ook schrikken toen er opeens een medewerker van de camping voor onze caravan stond met de mededeling dat ik mijn familie moest bellen. Bedroefd vloog ik terug naar huis. Ik heb papa nog een keer gezien, in zijn kist voordat hij gecremeerd en uitgestrooid werd. Wat ik daarna altijd heb gemist, is een plek, waarvan ik zeker wist dat er nog iets van hem aanwezig zou zijn.

Het mooie van een natuurbegraafplaats vind ik dat je voor een lange periode weer één met de natuur wordt, maar toch een eigen plekje behoudt, dat ook bezocht kan worden. De kringloop van ’t leven koester ik, zeker nu ik ouder word. Gezondheid is mijn belangrijkste pijler, helaas heb je dat niet altijd in de hand, bovendien wil ik ook niet als een ‘kloosterling’ leven. Zoveel mogelijk genieten en oog hebben voor de mensen om me heen, dat is mijn credo en een ‘eeuwig’ plekje in onze stad? Hopelijk is dat voorlopig nog niet aan de orde.

Dorothée Foole

Reageren? info@eindhovenwinkel.nl