Adrie Mathijssen, Els Spooren en Wilma Braun: na tientallen jaren lesgeven sloegen zij de deur van het Antoon Schellenscollege achter zich dicht. Toch keerden de docenten niet veel later alweer terug op het oude nest.
EINDHOVEN - Eindelijk met pensioen: het was een mooi vooruitzicht. Het werk bij de reguliere vmbo-school voor kinderen met een zorgvraag aan de Eindhovense Hendrik Staetslaan zat er op. Alhoewel, daar leek het op.
Achterstanden
Door de coronapandemie namen de leerachterstanden toe, waardoor de regering een geldpotje beschikbaar stelde om extra docenten in te zetten. Teamleider Marion Intven twijfelde geen moment, nam contact met de oud-docenten op en verleidde ze tot een terugkeer bij ‘t Antoon.
“Graag”, klonk het eensgezind. Spooren veert op als het onderwerp ter sprake komt. ,,Sinds mijn afscheid heb ik contact gehouden met Marion. Dat ze in ieder geval wist dat ik enthousiast was om bij te springen, mocht dat nodig zijn. Bovendien: de hele dag thuis zitten vond ik maar niks. Ik miste het bezig zijn, de leerlingen, de routine.” Al snel blijkt haar kennis opnieuw bruikbaar: twee maanden na haar vertrek breekt de coronacrisis uit.
Lesgeven
En zo reist de 66-jarige Spooren uit Son en Breugel wekelijks weer naar ‘t Antoon. Alsof ze nooit is weggeweest. Dat is ‘heel fijn’, zegt ze daarover. Mathijssen (65) en Braun (68), beide woonachtig in Eindhoven, denken daar niet veel anders over. Ook zij misten het lesgeven en de mensen om hun heen, zeker ook door de pandemie. De drie geven nu wekelijks vier elk uur les aan groepjes van drie à vier leerlingen.
Uiteindelijk is dat het primaire doel: leerlingen op weg helpen, ze iets leren en van nuttige adviezen voorzien. Dat vindt Mathijssen, die zeer dankbaar is dat hij (bij)les mag geven op het Antoon Schellenscollege. ,,Voor de leerlingen en ouders iets kunnen betekenen. Leerlingen helpen het beste uit zichzelf te halen. Dat maakt dit werk prachtig en dat miste ik sinds mijn pensioen enorm”, vertelt hij.
Als een processie van Echternach, een stapje vooruit, soms twee achteruit, dan weer één vooruit: zo omschrijft Braun het leerproces. ,,Het kind willen zien, je niet blind staren op een onvoldoende. Ieder kind is anders. Er zijn er bij die weinig zeggen, snel gefrustreerd zijn, een laag zelfbeeld hebben… daar moet je rekening mee houden.” Spooren vult aan: ,,Focussen op de positieve dingen, niet alleen op de negatieve.” Mathijssen: ,,Geduld hebben en de tijd nemen, ook heel belangrijk.” Iedereen knikt instemmend.
Vroeger
In dat opzicht is het lesgeven niet veel veranderd ten opzichte van tientallen jaren geleden, concluderen de drie. Al moet gezegd: computers en internet hebben voortaan een flinke vinger in de pap. ,,En ieder kind heeft voortaan een smartphone, hè. Dat zijn grote veranderingen in vergelijking met vroeger”, vertelt Intven al lachend.
Talent
Desalniettemin blijven leerlingen van het Antoon Schellenscollege, net als vroeger, bijzonder. Dat vindt Mathijssen: ,,Soms hebben leerlingen wat meer nodig om tot een goede schoolkeuze te komen. Op ’t Antoon krijgen ze vertrouwen in hun eigen kunnen en talent. Na 2 jaar staan ze stevig in hun schoenen”.
‘Je moet je bewust zijn van de achtergrond van de leerling’
En gaan ze naar een ‘gewone’ vmbo-school. Daarom is het volgens hem belangrijk om de voorgeschiedenis van de leerlingen te weten. “Er zijn leerlingen die bijvoorbeeld zes of acht jaar zijn gepest op de basisschool. Dat is niet niks.”Mathijssen: “Je moet je bewust zijn van de achtergrond van de leerling en de zienswijze van de basisschool en de ouders. Dat je het gedrag beter kunt begrijpen.”
Dankbaar
Spooren vindt het belangrijk om met een open blik naar de leerlingen te kijken. Braun beaamt dat. En voegt daar gauw aan toe hoe dankbaar de leerlingen kunnen zijn. ,”Dat is echt ongelooflijk. Dat maakt het werken hier prachtig.”En zo geschiedde. Nu zijn Braun, Spooren en Mathijssen weer terug en vieren ze samen met de rest van de school het veertigjarige jubileum. Alsof het zo moest zijn.
Van de redactie
‘Leerlingen helpen het beste uit zichzelf te halen’