Ze kwam ontzettend enthousiast binnenlopen. Ik dacht dat we elkaar kenden dus probeerde ik snel aanknopingspunten te zoeken en haar naam of de wijk waar ze vandaan kwam te herinneren. De afgelopen jaren heb ik zoveel mensen ontmoet en gesproken, dat het soms wat lastig is om iedereen meteen te plaatsen en alle namen te onthouden. En tegelijkertijd wil ik mensen ook niet teleurstellen door niet meer te herinneren waar ik ze van ken.
Helaas lukte het me na een kort praatje nog steeds niet om precies te achterhalen wie ze was. Ik vond het extra vervelend, omdat ze was ook nog complimenteus was over mijn inzet als wethouder. Uiteindelijk kwam ik erachter dat het helemaal niet gek was dat ik haar niet herkende. Zij bleek namelijk een van de Eindhovenaren te zijn die wekelijks mijn column leest.
Vereerd
Vorige week had ze mijn oproep in de column gelezen en was naar mijn afscheidsborrel in Strijp gekomen omdat ze daar zelf woont. Ik vond het een aangename ontmoeting en voelde me vereerd dat ze de tijd had genomen om naar mijn afscheid te komen. Ik wil je bij deze graag bedanken dat je er was.
Mijn eerste afscheid in de wijken zit erop. Het voelde weer als vanouds vertrouwd. De tour de wijken is voor mij nu al geslaagd en de vier komende bijeenkomsten kunnen het alleen maar nog mooier maken. Want elkaar weer fysiek zien en spreken en deze spontane en onverwachte ontmoetingen met lieve stadsgenoten is echt goud waard.
Dus voor alle lezers, wees welkom op mijn borrel. Ook als we elkaar nog nooit eerder hebben ontmoet en gesproken. Ik kijk ernaar uit om jullie te ontmoeten. En ondanks dat ik misschien niet de sterkste ben in het onthouden van namen, blijven gezichten mij bij en zijn dit waardevolle herinneringen die ik nooit zal vergeten.
Yasin Torunoglu
Zeg maar Yasin