Een stille kracht te midden van zo’n 80 decibellen aan kinderstemmetjes. Judith Weber is het geluid wel gewend. Ze is overblijfkracht op basisschool De Talisman en is op dinsdag en donderdag juist aanwezig als de jeugdige opgewondenheid zich in pauzes samenbalt op het schoolplein.

EINDHOVEN - Sinds twee jaar helpt ze de 4-, 5- en 6-jarigen van de klas van leraar Mark (28 in totaal) door hun middagpauze heen. Ze laat hen in de klas hun boterhammetjes eten en schilt fruit dat de kinderen zelf ronddelen. Daarna is het buitenspelen geblazen.

Mini-samenleving

Op het schoolplein loopt Judith met diverse andere overblijfkrachten rond om de mini-samenleving een beetje in de gaten te houden. De Talisman heeft zo’n 650 leerlingen, dus op het gediversifieerde schoolplein zijn wel wat oplettende ogen nodig. “Ik doe dit nu twee jaar en het bevalt me goed. Voorheen heb ik 15 jaar als vrijwilliger op peutergroepen meegedraaid en daarna heb ik 6 jaar bij de lunch geholpen bij Vitalis Wissehaeghe. Maar dat laatste kwam door corona stil te liggen en toen ben ik hier terechtgekomen. Het vrijwilligerswerk geeft me een leuke bezigheid en sociale contacten. Anders zit ik overdag maar thuis”, zegt Judith.

Praktijk

“En ik heb een klik met deze jonge kinderen. Ze luisteren nog, je kunt ze nog wat meegeven wat normen en waarden betreft.” Als een meisje Judith komt melden dat ze is geslagen, zien we hier iets van in de praktijk. Het betreffende jongetje staart strak en schuldbewust naar de tegels. “Dat is niet de bedoeling, hè!”

Judith blijft op normale toon, maar is wel heel duidelijk. Het jongetje snapt de boodschap. Meisje tevreden, jongetje opgelucht en het spel gaat weer verder. Als we kinderen naar ‘overblijf’ Judith vragen, is het oordeel positief. ‘Ze is lief, niet zo streng’. Judith herkent dat wel. “Ik ben toegankelijk en zwaai niet met alles wat ‘moet’. Zo ben ik gewoon en dat kan ook in deze rol. Het leuke is het spontane contact met de kinderen. Ze vertellen van alles, een teken dat ze je vertrouwen. Soms kom ik op het schoolplein en stormen er een paar op me af. ‘Hé, overblijf!’ Dat is toch mooi? Dan is mijn dag goed.”

Schaapjes

Terwijl Judith nog naarstig rondkijkt, gaat de bel. De kleinsten rennen naar de afgesproken plek: een waar toonbeeld van discipline. Judith sorteert voor bij de voordeur om te kijken of iedereen de juiste afslag neemt. Ze loopt mee naar boven en als Mark ‘al zijn schaapjes’ weer binnen heeft, brengt Judith de bibliotheek nog even op orde. Een kopje thee en een babbeltje met de andere overblijfvrijwilligers, even belangrijk als stille kracht, is voor de volgende keer.

Kinderzieltjes

Binnenkort is het zomervakantie. Alom gejuich, want dat is genieten! Maar Judith kijkt alweer uit naar september, als de school zich opnieuw vult met vele kinderzieltjes.

Ellen Popeyus

‘Het leuke ishet spontane contact met de kinderen’