Dat het een gekke periode is, is geen nieuws. Maar in deze gekke periode zijn er elke keer weer nieuwe gekke situaties. Zo was het vieren van mijn verjaardag best raar. Geen omhelzing, geen kusjes, geen handjes. En na maanden collega’s online te zien, kom je ze ineens in het echt tegen. Normaal zou je elkaar een schouderklopje of een hand geven. Dat zit er allemaal niet in.
En deze week is de gekke periode van de vakantie aangebroken. Niet eerder is de vakantie zo onopgemerkt begonnen. Het voelt als een verlenging van de intelligente lockdown periode, maar dan zonder te werken. Het brengt ook veel onzekerheid met zich mee. Want: blijf je thuis of ga je toch op vakantie? En als je op vakantie gaat, waar ga je naartoe? Is het wel veilig om naar het buitenland te reizen? Wat als daar dan een tweede uitbraak plaatsvindt? Kortom, allemaal vragen waar je voorheen niet over hebt nagedacht.
En dan heb je ook nog eens landen waar je wel naar toe mag met de kleuren groen en geel. En landen waar je geadviseerd wordt om niet naar toe te gaan, met de kleur oranje. Als je daar dan toch naar toe reist, is het op eigen risico. Het is om je groen en geel aan te ergeren, maar dit is nu eenmaal de realiteit van vandaag.
Ik wilde dit jaar heel graag naar Turkije. Mijn opa’s oma zijn oud en elk jaar weer is het spannend of ik ze weer zal zien. Vorig jaar heb ik mijn oma verloren en kon ik niet eens naar haar uitvaart. Daarom had ik besloten om dit jaar zeker de familie op te zoeken. Ik zou het fijn hebben gevonden als ze mijn prinsesje nog eens konden zien en knuffelen. Helaas zit dat er niet in, want de kleur van het land bepaalt de beperkingen voor mij.
Wat ik wel ga doen? Voorlopig werk ik door. En als ik tijd over heb, vrees ik dat er nog genoeg klusjes thuis te doen zijn. De kleur van vrouwlief wordt rood als ik die niet oppak. Ik wens iedereen een fijne vakantie. Houd je aan de regels, zodat we in het najaar hopelijk terug kunnen naar normaal.