Het was dinsdagavond, toch zaten de eetcafeetjes in het centrum en vlakbij het stadion rond zes uur al bomvol. Ook in de cafés op het Stratumseind vloeide het bier al rijkelijk. Het was dan ook niet een gewone dinsdagavond maar dé avond waarop PSV kans maakte op plaatsing in de kwartfinale van de Champions League.
Voetbalspektakel dus, in het Philips Stadion waar de rood-witten het moesten opnemen tegen Borussia Dortmund. PSV fans wisten het zeker. In hun eigen stadion zou de club winst behalen. Dat bleek niet helemaal het geval want de wedstrijd eindigde in een gelijkspel, maar de zo gewenste kwartfinale bleef in zicht!
Ik ben opgegroeid in een meidengezin met één broer. Voetbal stond in ons gezin niet echt centraal, maar mijn vader was wel echt een voetballiefhebber. Toen ik als twintiger in het Geldropse St. Anna ziekenhuis was opgenomen voor een blindedarmontsteking vroeg een verpleegster of mijn vader ooit als keeper bij de Geldropse voetbalclub had gespeeld. Mijn vader was apetrots toen ik hem dit vertelde!
Uiteraard was hij fan van PSV, maar eigenlijk genoot hij van iedere voetbalwedstrijd. Mijn vader stierf plotseling in 1977, jaren en jaren geleden dus, maar dinsdagavond moest ik toch weer even aan hem denken. Wanneer een dierbaar iemand je ontvalt, dan blijft deze toch nog steeds in je gedachten en komt soms op onverwachte momenten weer in je leven. Althans, zo werkt dat bij mij en eerlijk gezegd ben ik daar best blij mee. Want zo worden vrienden of familieleden die er niet meer zijn niet vergeten, maar blijven altijd bij me.
Een nieuw rapport van het Integraal Kankercentrum Nederland waar wetenschappers de kankerdiagnose van verschillende inkomensgroepen onderzochten, trok afgelopen week ook mijn aandacht. Geconcludeerd werd dat mensen met een laag inkomen een grotere kans op lever- en maagkanker hebben en mensen met hogere inkomens vaker huid- en borstkanker krijgen. Dat al bekend is dat mensen met een laag inkomen gemiddeld zeven jaar korter leven werd ook nog eens vermeld. En vooral van dat laatste schrok ik.
Dorothée Foole