Passie is een intens verlangen of enthousiasme voor iets of iemand. Je voelt grote liefde voor een club, een hobby, staat in vuur en vlam wanneer je erover verhaalt. Elk uurtje van je vrije tijd stop je in deze hartstocht. We trappen de serie Hartstocht af met Bert Wildenberg en Huub van Gestel.

Door Martina Roovers

Van jongs af aan staan Bert Wildenberg (69) en Huub van Gestel (69) in vuur en vlam voor FC Eindhoven. Begin jaren 60 maakten zij kennis met de voetbalclub en sindsdien kleurt hun hart blauw-wit.

“Als 10-jarig jongetje ging ik er voetballen”, begint Bert. “Eerder werd ik al door mijn vader meegenomen naar elke thuiswedstrijd. Hij was ook op en top Eindhovensupporter.”

Vandaag de dag kijkt Bert vanaf de tribune met zijn (klein)kinderen naar iedere wedstrijd. “Er is niks mooiers”, vindt Bert, hoewel hij in de afgelopen 60 jaar natuurlijk veel heeft meegemaakt. Hij rijgt dan ook de ene anekdote aan de andere. Net als Huub.

Het duo ontmoette elkaar bij de club. Huub begon als straatvoetballer in de Irisbuurt. “Iemand uit de buurt vroeg of ik een keer meewilde naar Eindhoven. Nu ben ik 60 jaar lid van de vereniging.”

Promotie

Het mooiste dat Bert zich herinnert, is promotie naar de eredivisie in 1975. De laatste zes wedstrijden staan in zijn geheugen gegrift. Zoals die tegen Groningen. “Ik zat in militaire dienst. Ze kwamen mij met de bus in Grave ophalen. Voor middernacht moest ik weer in de kazerne zijn. Ik was natuurlijk te laat en dat betekende straf.”

Hij vervolgt: “Daarna speelden we 2 wedstrijden uit, vervolgens thuis en de vijfde wedstrijd was tegen PEC Zwolle. De spelers reisden met de trein, wij met de bus. Hoewel we daarna nog één wedstrijd moesten spelen, waren we in theorie al kampioen. Rond één uur ’s nachts kwam de trein aan op het station. Er stond zo veel volk. In de stationshal galmde: Eindhoven zal wezen, Eindhoven zal zijn.”

Bert is er nog steeds geëmotioneerd over. “Tijdens de laatste wedstrijd, zaten de tribunes zó vol, dat heb ik nooit meer meegemaakt. Schitterend!”

Tegen de top

Huub was een veel betere voetballer, volgens Bert. “Ik heb tegen de top aan gezeten”, zegt Huub. “Eén keer mocht ik mee met het eerste elftal. De busreis naar Vlaardingen herinner ik me nog goed. Bij Dordrecht stopten we om wat te eten. Voor het eerst in mijn leven at ik toen biefstuk.”

Ook Bert heeft daarover een mooie anekdote. “Onze buurman had een Volkswagenbus waarmee we naar alle uitwedstrijden reden. Onderweg stopten we bij Beesd om wat te eten. Altijd friet met een halve haan en appelmoes.”

Naar uitwedstrijden gaan, is voor Bert geen optie meer. Hij loopt moeilijk, het gaat niet meer. Iedere thuiswedstrijd zit het tweetal wél op de tribune van het Jan Louwers Stadion. “Altijd”’, zeggen beiden stellig.

Eén grote familie

Bert heeft gevoetbald tot zijn achttiende en is daarna 25 jaar scheidsrechter geweest. Nog steeds regelt hij scheidsrechters bij de wedstrijden van FC Eindhovens amateurvereniging. Ook Huub is daar actief. Samen zitten zij in de toernooicommissie. “Het is er nog steeds gezellig. We kennen natuurlijk ook iedereen. Komen er al zo veel jaren. Ons kent ons. Het is een grote familie.”

En dan herinnert hij zich weer een moment. “Ik was ooit voorzitter van de supportersvereniging. We kregen een uitnodiging om in Alkmaar mee te doen aan een toernooi. Huub was destijds coach, ik toeschouwer. Zodoende kon ik goed rondkijken. Op de terugweg zei ik tegen Huub: Dat gaan we ook doen, een toernooi organiseren. Het werd een groot succes.”

Andere tijden

Inmiddels zijn de tijden wel veranderd. “Het is minder gemoedelijk”, vindt Bert. Huub: “Vroeger hadden we mossel-, kien- en kaartavonden. Er is geen animo meer voor. Mensen hebben allerlei andere dingen te doen. Dat is jammer”.

Het stemt hen overigens wel positief dat de supportersclub eind oktober zijn 90-jarig bestaan viert. “Echt een mijlpaal”, vindt Huub. Ook een mijlpaal is Berts 70e verjaardag in november. Wat zou hij nog willen meemaken? “Dat Eindhoven nog een keer promoveert naar de eredivisie.”

Ben jij ook gepassioneerd over iets of iemand? Laat het ons weten via redactie@grooteindhoven.nl (o.v.v. Hartstocht)