Drie Eindhovense dames, drie generaties: Nelleke (81), Esther (59) en Stéphane (30). Oma, dochter en kleindochter. Alle drie zijn ze geboren en getogen in Eindhoven. Sinds kort is Stéphane definitief uitgevlogen en woont samen met haar kersverse echtgenoot, wielrenner Danny van Poppel in Monaco. “Eindhoven blijft toch altijd mijn stad en ik ben er regelmatig te vinden!”
Door Dorothée Foole
Nelleke van Brussel -geboren Lamers- is de nestor van het drietal, maar dat wil niet zeggen dat ze achter de geraniums wacht totdat er iemand bij haar aanbelt. Ze heeft een schare aan vriendinnen waarmee ze haar tijd doorbrengt en ook schroomt ze niet er in haar eentje op uit te gaan.
“Ik ben een geboren Stratumse in een gezin van vijf kinderen. We woonden in de Hortensiastraat. Ik was een vrolijk en sportief kind. Hield van rolschaatsen, handbal en tennis. Ik heb de ULO afgemaakt en een tijdje als leerling verpleegkundige gewerkt en ook ’s avonds in de kroeg. Daarnaast heb ik veel promotiewerk gedaan. Onder meer bij evenementen voor de tabaksindustrie en de frisdrank Dr. Pepper”, vertelt ze.
Nelle trouwde in 1964 met Harrie van Brussel. Samen reisden ze van 1989 tot en met 1999 Europa door met een bus van de EFDA (European Federation Drivers Association). “Harrie was technisch keurmeester en wij begeleidden het formule open Lotus team dat in het voorprogramma van de Formule I racete. Harrie bemoeide zich met het technische wel en wee van de auto’s en of alles volgens de regels verliep. Ik zorgde voor de catering van ons team. Wij waren ieder jaar zo’n half jaar onderweg en kwamen in contact met veel Formule 1-rijders. Het was een leuke tijd.”
Ongeluk
Dochter Esther werd in 1964 geboren. Door de contacten met de racewereld van haar vader, raakte ze al jong geïnspireerd om ook zelf achter het stuur te kruipen. Dat deed ze op de kartbaan in Best.
“Maar tijdens het clubkampioenschap kreeg ik een zwaar ongeluk. Ik reed op kop en plots schoot er een kart recht op me af. Later bleek dat door een technisch mankement het gaspedaal in die kart was blijven hangen. Ik kon geen kant op en werd vol geraakt. In het ziekenhuis bleek dat mijn knie en mijn voet verbrijzeld waren, ik had een hersenschudding en de vingers van mijn rechterhand waren gebroken. Dat was het einde van mijn racecarrière”, zegt Esther.
Rondemiss
Van haar zeventiende tot haar twintigste trad Esther in de voetsporen van haar moeder als ‘reclame- en promotiemeisje’. Bij wielerevenementen, onder meer bij de Ronde van het Eindhovens Dagblad, mocht ze als rondemiss wielrenners met hun overwinning feliciteren. Zo kwam ze oog in oog te staan met de Eindhovense, veel te jong overleden, talentvolle wielrenner Bert Oosterbosch.
Door de liefde bleef Esther nauw betrokken bij de racesport. Op het St. Joriscollege leerde ze autocoureur in spe Peter Kox kennen. Het zou niet bij een jeugdliefde blijven. In 1992 trouwde het stel en tot op de dag van vandaag is Esther nauw betrokken bij de races van haar man én van hun dochter Stéphane!
Paplepel
Want de appel viel niet ver van de boom. Stéphane Kox, sinds 26 juli 2023 Van Poppel-Kox, kreeg de racesport als het ware met de paplepel ingegoten. Ze groeide op in het Witte Dorp in het stadsdeel Stratum. “Ik was een echt buitenkind. Hield van ravotten en fietsen én van karten. Maar opeens, heel raar, veranderde dat en vond ik karten eng. Ik ben toen gaan paardrijden.”
Gelukkig kwam de liefde voor het autorijden terug, maar Stéphane maakte een moeilijke periode door. Ze werd namelijk ziek. “Ik was heel onzeker, legde de lat voor me zelf steeds hoger en kreeg de eetstoornis anorexia. Van mijn vijftiende tot mijn twintigste ben ik ziek geweest, zo erg zelfs dat ik in het ziekenhuis belandde. Gelukkig had ik in die periode altijd een heel goed contact met mijn ouders en ook met mijn oma en opa. Met mama en oma kon en kan ik heel open over die ziekte praten. Ik ben nu genezen, maar het blijft altijd een onderdeel van mijn leven. Ook mijn man Danny steunt me.”
Focus
De afgelopen jaren is Stéphane als autocoureur in verschillende raceklasses actief geweest. In 2013 debuteerde zij in de ADAC Formel Masters waar ze in het eindklassement zestiende werd. In 2014 kwam ze uit in de Seat Leon Europacup. Haar eerste titel pakte ze in 2015 in de toerwagenklasse in de Belgische BMW M235i Cup. Vanaf 2016 reed Stéphane op uitnodiging races in verschillende klassen, waaronder de European GT4 Series.
In 2019 slaagde ze er net niet in om zich te kwalificeren voor de W-Series. “De reden daarvoor was dat ik me niet helemaal kon focussen, omdat mijn opa in dat weekend was overleden. Daar had ik veel verdriet van.”
Eerste vrouw
Haar racecarrière kwam op een lager pitje te staan. In plaats daarvan rondde ze haar studie Rechten af aan de Universiteit in Tilburg. In 2021 zette ze weer vol overgave haar voet op het gaspedaal in de DTM Trophy, een raceserie waarin jonge talenten met GT-auto’s rijden. Stéphane reed in een Toyota Supra GT4 van het team Ring Racing.
In oktober 2023 werd zij de eerste Nederlandse vrouw die in een Formule 1-auto reed. Ze mocht de Lotus E20 uit het seizoen 2012 namens Alpine testen op het Franse circuit Paul Ricard.
Monaco
Met haar lange blonde haren, slank figuur en fotogeniek uiterlijk is zij niet alleen op het autocircuit een opvallende verschijning. In 2022 wordt ze gevraagd om voor Viaplay als pitreporter verslag te doen van de Formule I races. “Dat was een superdrukke tijd. Ik moest bij alle wedstrijden aanwezig zijn, heel vermoeiend ook vanwege tijdsverschillen én de reistijden. Na een jaar ben ik ermee gestopt. Eerlijk gezegd was het ook niet zo mijn ding, journalist zijn.”
Autoracen staat nu op een laag pitje bij deze blondine. “Mijn laatste race was afgelopen januari samen met ons pap: de 24 uur van Dubai. Die zullen we volgend jaar ook wel weer samen doen. Nu ga ik me richten op mijn eigen bedrijf. Dit doe ik in Monaco samen met Christijan Albers, voormalig Formule 1-coureur. Wij willen jong talent, sporters en artiesten begeleiden. Voor hen een klankbord zijn, door maatwerk te leveren, behulpzaam te zijn bij contractonderhandelingen en juridisch advies te geven.”