De column van Sas
AlgemeenEen paar jaar terug volgde ik de opleiding ‘toegepaste creativiteit’ bij de School of Creative Thinking. We leerden brainstorms begeleiden zodat zulke sessies niet alleen uit post it’s plakken bestaan om daarna weer te doen wat je altijd deed, maar een sessie echt vernieuwing brengt. Eens in de zoveel tijd komen we nog samen.
We bezoeken een bedrijf, kletsen bij, gaan naar een museum, iets om de sleur van alledag te doorbreken. Afgelopen woensdag waren we bij TAC. Als enige Eindhovenaar in de groep een plek mij niet vreemd, ik volgde er een schrijfcursus en liep op een feest dronken door de gangen. Maar TAC ging toch weg? Of was al weg? Dus toen ik een rondleiding kreeg door het inmiddels bijna leegstaande, iconische gebouw was ik aangenaam verrast. Vanuit een van de zalen kijken we uit op de Ventoseflat.
De man die ons rondleidt vertelt dat de garageboxen met puntige daken precies de hoogte van paard en wagen hebben en dat die paarden doordeweeks rondstapten op wat nu het Philips Stadion is. Het is alsof er een luikje in mijn hoofd opengaat. Waar ik me maandenlang met hoofd naar beneden door het leven met weinig slaap en veel borstvoeding buffel, voel ik me plots verbonden met al die mensen die me voor zijn gegaan, hier in onze stad, en alle mensen die nog na ons zullen komen.
En in onze stad, waar de woningnood hoog is, is vernieuwing soms zo nodig. TAC doet dat, vertelt oud-directeur Cats me, door het verbouwen en verduurzamen van het gebouw zelf én het bouwen van drie woontorens. Zo zullen de woon-, creatieve én publieke sector elkaar vinden op één plek.
TAC is niet weg dus, ontdekte ik, maar de broedplaats van creatieve professionals zit tijdelijk in afgeslankte vorm op een andere plek tot de bouw gerealiseerd is.
Zo kreeg ik als import Eindhovenaar onverwachts een lesje over de geschiedenis én de toekomst van onze stad.
dit-dus.nl
Column