Komma in plaats van punt
Algemeen“Je gaat toch wel door met de column?”, zei een bewoner tijdens mijn laatste wijkoptreden afgelopen zondag. Ik was bij de opening van de ontmoetingsplek van Oud Woensel, waar ik ook een van onze supervrijwilligers, Arno, een onderscheiding mocht uitreiken. Ik zei dat ik overwoog om ook te stoppen met de column, want ik weet niet wat de toekomst brengt en of de lezer nog wel geïnteresseerd is in mijn verhalen.
Zij vond het jammer en was van mening dat ik juist door moest gaan met schrijven, want het leven na het wethouderschap is net zo interessant om te lezen. Dit gesprek was voer voor gepieker, want met veel plezier heb ik 9 jaar lang elke week deze column geschreven. Ik was me gedurende mijn werkweek altijd bewust van het feit dat ik aan het einde van de week me tot jullie -de lezers- mocht wenden. Ik zocht altijd naar kleine, kwetsbare of vrolijke verhalen en naar een combinatie van werk en privé. Soms kostte het schrijven vijf minuten en soms kostte het mij uren. Ik probeerde heel dichtbij mezelf te blijven en het zo simpel mogelijk te houden. Door de jaren heen ontving ik steeds meer reacties. Op verrassende plekken, zoals bij de stoplichten, in de supermarkt. Ik merkte dat hoe opener en kwetsbaarder ik me opstelde, hoe meer dat gewaardeerd werd. Maar na veel gepieker heb ik besloten om voorlopig te stoppen met mijn column. Ik ga de komende periode afschakelen en ik hoop in september fris en fruitig een besluit te nemen over de toekomst. Voor nu wil ik jullie, lieve lezers, bedanken voor het feit dat jullie mijn column lazen, voor de steun en positiviteit. Het was een eer om aan mijn eigen stad te werken en jullie via deze column een kijkje in mijn keuken te geven. Ik heb ervan genoten en ik hoop jullie ook. De ontwikkeling van de stad gaat door en ik ga zoeken naar mijn rol daarbij. Dus wat mij betreft is dit moment geen punt achter onze band, maar slechts een komma. De toekomst zal het leren!
Yasin Torunoglu
Zeg maar Yasin