Vrijheid is waardevol

Alles voelt weer als een eerste keer en bijzonder nu we de coronamaatregelen achter de rug lijken te hebben. Zo stond ik maandagochtend extra vroeg op voor het gebed waarmee, na een maand vasten, het Suikerfeest werd ingeluid. Zelfs zo vroeg in de ochtend naar de moskee fietsen, terwijl bijna de hele stad nog in een diepe slaap ligt, voelde heel bijzonder. Het zijn vooral de oude tradities en gewoontes die extra waarde hebben gekregen.  

De maand is voor mijn gevoel voorbij gevlogen. Met vrienden en familie samenzijn om het vasten verbreken. De uitnodigingen voor iftar maaltijden, waarbij het eten vooral een middel was om mensen bij elkaar te brengen. Ik heb het gemist. Het was daarmee weer een vertrouwde periode van bezinning en onthouding. En elk jaar weer ben ik trots op het feit dat het me gelukt is om het een maand vol te houden.

Maar zoals in een column geschreven, had de ramadan dit jaar voor mij een extra dimensie: bezinning op de waarde van gezondheid en vrijheid. En soms zijn dingen geen toeval, maar moet het zo zijn. Dit jaar valt de afsluiting van de ramadan samen met de nationale herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en van oorlogssituaties en vredesoperaties daarna. Op 4 mei zijn we twee minuten stil en de betekenis van deze twee minuten is groot. De verhalen en de geschiedenis mogen we niet vergeten. Samen moeten we dit levend houden. Dat zijn we de slachtoffers, veteraren en onszelf verplicht.

Een dag later, op 5 mei, vieren we onze vrijheid en democratie. En vrijheid, in de breedste zin van het woord, is een waardevol goed. De oorlog in Oekraïne en op andere plekken in de wereld laten zien dat we dit niet voor lief moeten nemen. Het is geen vanzelfsprekendheid. Daarom lieve lezers, opdat we nooit mogen vergeten hoe kwetsbaar vrijheid kan zijn. En laten we daar komende dagen nog een beetje meer bij stilstaan dan anders.

Yasin Torunoglu

Zeg maar Yasin