‘Ik ben dol op boerenkool met worst’

De Chinese Yang Qiu kwam met haar echtgenoot en kind naar Nederland. In het begin was het moeilijk, omdat ze de taal en de cultuur niet kende. Nu voelt ze zich als een vis in het water. “We houden van Nederland, we gaan hier nooit meer weg.”

EINDHOVEN - Ze geeft het grif toe, het was nogal een beslissing om van China naar Nederland te emigreren. “Maar ja, mijn man kreeg zes jaar geleden de kans van zijn leven: hij kon in Eindhoven aan het werk”, vertelt Yang Qiu (39) uit Waalre.

De move had ook grote gevolgen voor Yang persoonlijk. “Ik ben accountant met een academische opleiding”, vertelt ze. “Terwijl het werk van mijn man hetzelfde bleef, kwam ik terecht in een land met heel andere administratieve- en belastingregels.” Haar diploma, dat ondertussen erkend is door de Nederlandse overheid, heeft daardoor niet zoveel waarde.

“Feitelijk moest ik opnieuw beginnen”, vertelt Yang. Ze realiseerde zich ook dat het belangrijk is om het Nederlands goed te beheersen, als ze in Nederland een opleiding wilde gaan volgen. Zeker als ze hier wilde blijven wonen en werken. “In het begin durfde ik ook de huisarts niet te bellen als mijn zoon ziek was. Ik vond het ook lastig om op het schoolplein met andere ouders of leerkrachten te communiceren. Dat was voor mij een wake-up call.”

Taalkracht

Yang koos ervoor om een taalcursus bij het Ster College te gaan volgen. Dit onderdeel van de school, dat afgelopen maandag  Taalkracht is gedoopt, verzorgt onder meer taalonderwijs voor zowel laaggeletterden (NT1) en mensen van buitenlandse afkomst (NT2). “Ik heb eerst de cursus A2 (eenvoudig Nederlands) en B1 (mbo-niveau 2) gedaan”, vertelt Yang in vlekkeloos Nederlands. “Dat was een mooie tijd. We leerden niet alleen de Nederlandse taal, maar ook typische Nederlandse gewoonten, eigenlijk de hele cultuur.”

Aan de cursus in Eindhoven heeft Yang ook een bijzondere vriendschap overgehouden: leerkracht Nelleke. “Ik heb nog steeds contact met haar. Ik ga ook naar een gespreksgroep die Nelleke elke donderdagavond houdt. Dan praten we als mensen die niet in Nederland zijn geboren over dagelijkse dingen.”

Omdat ze op termijn graag weer aan de slag wil in haar vakgebied, is Yang vorig studiejaar de opleiding Bedrijfsadministrateur bij het Summa College in Eindhoven begonnen. “Ik heb gekozen voor de BBL-variant. Dat betekent dat ik één dag per week naar de school aan de Sterrenlaan ga en de rest bij een administratiekantoor in Boekel werk”, zegt ze. “Het bevalt me goed.” Zo goed zelfs, dat ze overweegt om na de afronding van haar huidige mbo-studie door te stromen naar een accountancy-opleiding op hbo-niveau. “Ik vind studeren leuk”, zegt ze. Door het diploma wordt ze zelfstandiger en biedt haar meer kansen op werk, zo is haar overtuiging.

Maar dat is de toekomst. In het nu heeft Yang een heel netwerk van vriendinnen. Met de een gaat ze winkelen, de ander helpt haar bij sollicitatiebrieven. “Ik ben zo blij dat we naar Nederland verhuisd zijn”, zegt ze. “Hier kunnen we ons zelf zijn. Nederlandse kinderen behoren tot de meest gelukkige kinderen ter wereld. In Nederland krijgt onze zoon een betere toekomst.”

Het ‘thuisfront’ in China respecteert de beslissing van Yang en haar partner om naar Nederland te verhuizen. Maar het blijft lastig. “Mijn moeder vroeg me laatst nog waarom we hier willen blijven wonen. Ik heb gezegd: ‘Omdat we ons zelf kunnen zijn’.”

Van de redactie

Nederlandse nationaliteit

Yang en haar echtgenoot hebben besloten de Nederlandse nationaliteit aan te vragen. “Over een paar maanden ben ik een échte Nederlander”, zegt ze enthousiast. En waaruit blijkt dat dan uit? “We eten volop Nederlandse gerechten, zoals boerenkool met worst!”

‘Ik ben zo blij dat we naar Nederland verhuisd zijn’