Henri Tielemans (links) samen met collega Bert in de weer met een bladblazer. FOTO: Bert Jansen.
Henri Tielemans (links) samen met collega Bert in de weer met een bladblazer. FOTO: Bert Jansen.

‘Ik zou niks anders meer willen doen’

Algemeen

Oké, er zijn best veel mensen die met de fiets naar hun werk gaan. Maar bij Henri Tielemans heb je met de overtreffende trap te maken. Hij fietst elke werkdag 56 kilometer tussen Boekel en Eindhoven, in álle weersomstandigheden. Eindhovens Stille krachten, deel 4.

EINDHOVEN - Als hij ’s zomers om 07.00 uur start, staat hij om 04.15 uur op. En in de winter opwarmen tijdens de arbeid is er niet bij. Henri werkt namelijk in de openbare groenvoorziening in Eindhoven. Snoeien, schoffelen, planten, bladblazen, heggen knippen, stoepen ijsvrij maken bij zorginstellingen en zo meer.

Winterhard

“Ik ben winterhard”, wijst hij lachend op zijn decennialange verleden in een champignon- en een boomkwekerij, “en ik zit bij Ploegmakers in een leuk ploegje. Het werk, dat we in duo’s doen, bevalt me door de afwisseling ook prima. Je krijgt ’s morgens je opdrachten, maar je kunt zelfstandig werken. Heerlijk! En is iets niet 100 procent af, dan maak je het de volgende dag klaar.” 

Geen reden voor Henri overigens, om het gemak ervan te nemen. Hij is er eentje van ‘goed of niet’. Waar Henri is geweest, is het groen echt mooi uitgeharkt én opgeruimd. “Ik doe meer dan wat er wordt gevraagd. Ja, op dat punt ben ik nogal eigenwijs.”

Voelt hij ‘het groen’ als werk waar iedereen in zijn drukke bestaan aan voorbijsnelt? Henri twijfelt: “Veel mensen snellen inderdaad voorbij, maar je hebt ook af en toe aanspraak. Laatst was ik tien minuten aan het bladblazen toen er al een deur openging: koffie? En in de zomer krijgen we ook regelmatig een glaasje fris of een ijsje aangeboden. Dat zijn leuke dingen.”

“Het omgekeerde maak je ook mee. Een boos gezicht als een auto vuil wordt door het bladblazen. Ik blijf altijd rustig en verwijs naar onze baas; die lost de dingen goed op. Ik denk dat velen het belang van ons werk pas echt zouden zien als we het niet deden. Dan zou het een rommeltje worden. Veel zwerfvuil, ja. Overal waar we beginnen, prikken we dat eerst weg. Dat maakt het wat gemakkelijker voor onze collega’s die de prullenbakken legen.”

Kunnen we als burgers nog een respectvolle helpende hand bieden? Henri Tielemans is er duidelijk over: “Het helpt natuurlijk wel als iedereen zich verantwoordelijk voelt voor zijn eigen woonomgeving. Gewoon de stoep een beetje schoonhouden, anderen op vervuilend gedrag aanspreken. In een dorp is dat veel vanzelfsprekender dan in een stad, merk ik. In de stad heerst meer het idee: de gemeente moet er maar voor zorgen. Ik zie ook verschillen tussen generaties: ouderen houden hun omgeving over het algemeen beter bij dan jongeren. De jeugd heeft er geen tijd meer voor, zo lijkt het. Daarom is het belangrijk dat wij dit werk doen. Het zou leuk zijn als we er nog collega’s bij kregen. Ook zonder ervaring zijn de werkzaamheden vlot te leren. Ik zou niks anders meer willen doen. De afwisseling, de fijne collega’s en, ja, dat bakje koffie zo links en rechts, dat is top.”

Ellen Popeyus

‘Ouderen houden hun omgeving beter bij dan jongeren’