Sinds ik rigoureus gestopt ben met roken, ruik ik wanneer een voorbijganger een sigaret gerookt heeft. Ook valt het me op dat er soms niet meer op terrasjes gerookt wordt, maar het gebeurt ook wel eens dat ik omringd word door paffende terrasgangers.

Wanneer dat laatste het geval is ergert me dit niet. Sterker nog, soms vind ik het zelfs lekker ruiken. Toch heb ik me heilig voorgenomen nooit meer ‘een saffie’ tussen mijn lippen te nemen. Hoeveel sigaretten ik in mijn leven als peuk heb uitgedrukt weet ik niet. De afgelopen twee weken wisten vrijwilligers op de Nederlandse stranden bijna 60.000 peuken te rapen. Een gigantisch aantal, maar wanneer je als verstokte roker een pakje per dag rookt, dan zit je na een jaar al op 365 x 20 sigaretten oftewel 7300 sigaretten. Stel je doet dit al tien jaar dan heb je de score van 60.000 ruim gepasseerd.

Nou, ik kan u vertellen dat het aantal sigaretten dat ik in mijn leven gerookt heb ver daarboven ligt en dat is best confronterend, als ik eerlijk ben. Sinds ik niet meer rook, heb ik tijd over. Ook hoef ik me in gezelschap niet meer af te zonderen om de nodige nicotine tot me te nemen. Het is inderdaad een verslaving, die langzaam maar zeker mijn leven beheerste. Heb ik nog wel genoeg voor vanavond? Om maar niet te spreken over het aantal pakjes dat standaard mee op vakantie ging. Door nu naar sigarettenrokers te kijken, besef ik pas goed hoe de sigaret mijn leven beheerste.

Ik genoot ervan, maar tegelijkertijd verstikte het me. Na ruim een jaar gestopt te zijn voel ik me nu bevrijd. Nu roken in onze huidige maatschappij niet meer als stoer of normaal gezien wordt, ligt er een andere verslaving op de loer. Eentje die al veel slachtoffers gemaakt heeft: namelijk de telefoon. Jongeren op de fiets, winkelend publiek en autobestuurders? Ze kunnen niet zonder. Ik probeer me daarvoor te hoeden en laat mijn telefoon regelmatig thuis.

Net als het in de ban doen van de sigaret werkt het bevrijdend. Ik kan het iedereen aanraden.