Overdag staat bij mij zelden de televisie aan, daarentegen ben ik ’s avonds een fervent televisiekijker. Zo rond zes uur, soms iets eerder, druk ik de aanknop in en zoek met de afstandsbediening iets uit wat me interessant lijkt.

Een aantal dagen geleden tijdens het zappen, herkende ik opeens een gezicht dat me sterk aan Frits Philips deed denken. Het bleek zijn zoon Anton te zijn die, zo bleek later, ondanks zijn 92 jaar nog steeds actief is als relatiepsycholoog, relatietherapeut en loopbaancoach. Geboeid bleef ik naar hem luisteren en kijken. Hoezo oud en achter de geraniums je dagen slijten? Deze man was nog steeds bevlogen en zijn ogen keken je helder aan.

Openhartig vertelde hij twee keer getrouwd te zijn, maar wanneer hij, toen het in zijn eerste huwelijk wat minder ging, geholpen zou zijn door een goede relatietherapeut, een scheiding waarschijnlijk niet nodig was geweest.

Mensen en organisaties helpen zodat deze beter kunnen functioneren en gelukkig zijn, is ook nu nog zijn doel. Ik vind het een nobel streven en het ontroerde me dat iemand op zo’n hoge leeftijd nog steeds de moeite neemt om daarin een helpende hand te bieden.

En ja, dan hebben we natuurlijk de uitbraak van mazelen in onze stad. Toen ik jong was, werd je nog niet gevaccineerd voor mazelen. Ik kan me nog herinneren dat mijn twee oudere zussen allebei de ziekte hadden. Ik, echter, had nergens last van.

Dat neemt niet weg dat ik de noodzaak van vaccineren omarm. Mijn kinderen hebben alle inentingen gehad. De discussie wel of niet een prikje laten zetten, was bij mij niet van toepassing. Persoonlijk vind ik het een zegen dat er vaccinaties zijn. Dat geldt ook voor kinkhoest. De vreselijke beelden op tv van een baby die kinkhoest heeft, staan nog op mijn netvlies.

Wanneer mensen besluiten niet te vaccineren, dan moeten ze in mijn ogen heel gegronde redenen hebben, maar het blijft natuurlijk iemands persoonlijke keuze. Alleen vind ik wel dat wanneer je besluit niet te vaccineren je de verantwoordelijkheid moet hebben andere kinderen niet in gevaar te brengen. Zou daar overigens ook een therapie voor zijn, vraag ik me nu af?

Dorothée Foole

www.eindhovenwinkel.nl